Wat als je iemand leert kennen waarvan dat je weet, dit wordt een vriend/ vriendin en die na een tijd vertelt dat hij/zij aan zelfverwonding doet? Dat is eventjes schrikken. Toch?
Het overkwam mij 10 jaar geleden. Oppervlakkig zie je dat natuurlijk niet aan mensen. Het is ook alleen maar als je iemand beter leert kennen, als die persoon jou beter leert kennen, dat er over zo onderwerpen eventueel wordt gesproken. En in mijn geval gebeurde dat dus. Dan sta je daar eventjes met je mond vol tanden.
Het is heel moeilijk als “buitenstaander”, want zo voel ik mij wel een beetje, om de juiste woorden te vinden. Je hebt niet de intenties om die persoon te kwetsen door verkeerde zaken te zeggen of te doen.
Buitenstaander omdat ik in de praktijk niet weet wat dat is, zelfverwonding. Ik doe het namelijk niet zelf dus ik kan niet vertellen waarom iemand zichzelf fysiek pijn doet en vanwaar die drang komt.
De theorie heb ik zitten opzoeken via internet, boeken,... wat het is, vanwaar het komt en hoe je er eventueel mee kunt omgaan. Maar zoals in veel gevallen is de theorie altijd simpeler dan de praktijk.
Dus het beste wat je kan doen, in mijn ervaring, is vragen aan de persoon zelf. Dit is niet simpel en er gaan ongemakkelijke stiltes komen. Laat die stiltes maar komen. Ergens hoort dat er bij. Het is niet gemakkelijk om erover te spreken, mede door het taboe dat er nog altijd over hangt. Ik heb geleerd dat luisteren heel veel kan doen. Meestal is zelfverwonding een symptoom van iets groter. Door te luisteren kan je soms het echte probleem opmerken en weet je vanwaar het destructieve gedrag komt.
Oordeel niet te snel en veroordeel al helemaal niet. Zo help je die andere persoon niet. Integendeel... Naarmate ik die persoon beter leerde kennen, ik ging er mee op reis, deed leuke dingen, alle twee stressen tijdens de examens, samenwonen, want Gent is duur,... werd het voor mij wel iets duidelijker vanwaar het kwam.
Dit kan voor per individu anders zijn die ervaring, maar wat ik gelezen en gehoord heb is een rede om zichzelf te verwonden de psychische pijn zwaarder is om mee om te gaan dan fysieke (lichamelijke) pijn.
Door lichamelijke pijn komt er ook endorfine vrij. Die worden aangemaakt in de hersenen en zorgen ervoor dat je in een soort van roes geraakt. Daardoor vergeet je eventjes de psychische problemen.
Wat ik nu vertel is datgene wat ik gezien heb. Soms is het eventjes schrikken als je de verwondingen ziet. Soms moet het genaaid worden, krijg je ineens telefoon dat ze bij de dokter is. Dat het toch iets te diep gesneden was. Oeps...
Als “buitenstaander” is dit niet leuk. Je bent bezorgd, een beetje boos ook. Voor mij zijn dit normale reacties die je hebt als je iemand graag ziet. Als je die persoon belangrijk is.
Trouwens, die persoon waarover ik sprak is nu al tien jaar mijn beste vriendin waarmee ik veel plezier, soms verdriet en vorig jaar geluk heb kunnen delen.
- SooRa Vergeylen. Een vriendin van iemand die zichzelf beschadigt.